متوسط تورم اقتصاد ایران در چهار دهه اخیر در حدود ۱۸ تا ۲۰ درصد بوده که رقم بالایی در مقایسه با میانگین جهانی محسوب می‌شود. اما وضعیت تورم در سال‌های اخیر وخیم‌تر شده است. به‌طوری که میانگین تورم نقطه به نقطه در سال ۹۷ معادل ۲۶.۵ درصد بوده و در سال ۹۸ به ۳۴ درصد رسیده است. همچنین شاخص ذکر شده در سال‌های ۹۹ و ۱۴۰۰ به ترتیب ارقام ۳۶ درصد و ۴۱ درصد را تجربه کرده و تا پایان دی ماه سال جاری نیز به ۴۸ درصد رسیده است.
با این وجود به نظر می‌رسد که دولت سیزدهم درک درستی از شرایط ندارد و به‌جای سیاست‌گذاری در مسیر مهار این آفت اقتصادی، تنها به آمارسازی در جهت تحت کنترل نشان دادن شرایط و انداختن تقصیر بر گردن دولت قبل اکتفا کرده است.
این موضوع در حالی است که نگاهی به مسیر ابتلای اقتصاد ونزوئلا به ابرتورم نشان می‌دهد اقتصاد ایران بیش از هر زمان دیگری در خطر ونزوئلایی شدن قرار دارد.
بر اساس آمارهای رسمی صندوق بین‌المللی پول، میانگین تورم سالانه ونزوئلا از ابتدای سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۲ برابر با ۲۲ درصد بوده که اختلاف چندانی با میانگین تورم ۱۸ درصدی ایران در همین بازه زمانی ندارد.
با این وجود، تورم ونزوئلا در سال ۲۰۱۳ به ۴۰ درصد و در سال ۲۰۱۴ به ۶۲ درصد رسید. پس از آن شیب صعودی تورم در اقتصاد ونزوئلا افزایش یافت و تورم سالانه در سال‌های پس از آن به ترتیب معادل ۱۲۱ درصد، ۲۵۵ درصد، ۲۷۴ درصد ثبت شد و در سال ۲۰۱۸ بالاترین حد خود یعنی ۱۳۰ هزار درصد را ثبت کرد.
بنابراین مسیر تورم در ایران تفاوت چندانی با تورم ونزوئلا نداشته و اقتصاد ونزوئلا به طور ناگهانی از یک تورم مزمن وارد یک ابرتورم شده و بعید نیست که اقتصاد ایران هم در آینده مسیری همچون ونزوئلا را در پیش بگیرد.
